(Column: Kronkel Vaassens Weekblad 20 november 2018)
Een paar weken geleden zag ik op TV een uitzending van het programma ‘Kruispunt’ en dat programma ging over de maker van de zgn. struikelstenen. Op allerlei plekken in steden en dorpen, in Nederland maar ook in andere Europese landen, zijn ze te vinden. ‘Stolpersteine’ heten ze officieel en het zijn straatstenen met daarop een messing plaatje waarin de naam van de Joodse mensen is geslagen, die woonden in het huis waar de steen in de straat is ingelegd. Als u wel eens een stadswandeling maakt, bent u ze ongetwijfeld tegengekomen. Wij hebben ze al op heel veel plaatsen gezien want inmiddels heeft de kunstenaar, de Duitser Gunter Demnig, al meer dan 23.000 van zulke steentjes gelegd.
De bedoeling van de stenen is natuurlijk dat wij de slachtoffers en de verschrikkingen van de holocaust blijven herinneren. Dat mensen niet vergeten raken en daarom passen die steentjes zo mooi in deze periode van het jaar. We hebben pas Allerzielen gevierd en in veel protestantse kerken worden komende zondag, op de laatste zondag van het kerkelijk jaar, de overledenen van het afgelopen jaar herdacht. ‘Eeuwigheidszondag’, wordt die zondag ook wel genoemd want zij die ons voorgingen worden niet vergeten. Wij ontsteken een licht voor hen en vaak is er ook een herinneringssteen, waarop de naam staat van hem of haar, die is gestorven.
In de Joodse traditie kent men een uitspraak die erop neerkomt dat je pas bent vergeten als je naam niet meer wordt genoemd. Laten wij de namen blijven zeggen, van hen die ons dierbaar zijn en van al die mensen die we niet kennen. Laten wij blijven struikelen over hun namen opdat zij niet worden vergeten…
Marianne Visch – de Bruin