(Column: 29 september 2024)
Onlangs vierden goede vrienden van ons hun 50e huwelijksverjaardag. Hun kinderen hadden bedacht dat het leuk zou zijn als de gasten allemaal een aandeel zouden leveren in een vriendenboekje. Dat zijn van die boekjes die kinderen met elkaar uitwisselen en waarin ze hun grootste idool, hun lievelingseten, hun favoriete sport of hun droomvakantie kunnen noteren. Leuk voor later. Maar er zijn ook vriendenboekjes voor volwassenen, speciaal voor dit soort gelegenheden.
We begonnen er niet al te enthousiast aan. Dat zijn nu eenmaal van die verplichtingen die een tijdje blijven liggen totdat de deadline in zicht komt en je schrikt: o ja, dat moet ook nog.
Maar zoals gewoonlijk geldt ook hier dat het best meevalt als je er maar eenmaal aan begint. Je krijgt er zelfs plezier in. Waar kennen jullie elkaar van? Welk restaurant zou je het bruidspaar aanbevelen voor een romantisch etentje? Maar bij de vraag: “Wat is jullie levensmotto?” stokt het opeens. Wat is ons levensmotto? “Het komt goed, schrijf dat maar op”, stelt mijn echtgenoot voor. Het komt goed? Is dat niet een beetje erg makkelijk als levensmotto?
Komt goed, hoe vaak wordt dat niet gedachteloos geroepen bij ongeacht welk probleem. Geen zorgen, komt allemaal goed. Ja makkelijk gezegd. Er is zoveel pijn en verdriet in de wereld, dan zeg je toch niet: “het komt goed”?
Maar toch. Aan zo’n uitdrukking ligt vaak een diepe levenservaring ten grondslag. Een geleefde overtuiging, waarvan de woorden helaas door al te vaak en te gedachteloos gebruik tot een cliché zijn geworden. Een cliché waarin de eigenlijke gedachte niet meer doorklinkt.
Die gedachte is: heb moed en vertrouwen. Moed om onbekende wegen in te slaan en je toe te vertrouwen aan dat geheimzinnige iets dat ons soms een weg lijkt te wijzen. Een weg waar je in alle vrijheid bewust ja tegen kan zeggen. Niet zelden pas na lange strijd en twijfel. En niet één keer, maar telkens weer.
Zou dat iets te maken kunnen hebben met het vertrouwen dat je je toch, ondanks alles, gedragen kunt weten door de Ene die ons de belofte heeft gedaan: “Ik zal er zijn”? Het komt goed. Als net ontdekt levensmotto ingevuld in het vriendenboekje….
Maria Bolijn