(Column: 19 juli 2024)
U kent vast wel dat spelletje van vroeger (misschien wel van alle tijden) waarbij je elkaar strak aankijkt, je gezicht in de plooi houdt en wie dat het langste volhoudt die heeft gewonnen. Kinderen zijn er dol op. Wie het laatst lacht, lacht het best zou je kunnen zeggen. En – tenzij je toevallig allebei tegelijk in de lach schiet – het levert een winnaar op en dat is altijd leuk.
Want dat winnen belangrijk is, daar kom je al snel achter. En ook al leer je je kinderen dat het niet alleen om winnen gaat maar vooral om sportiviteit en meedoen, het blijft toch menselijk om de beste te willen zijn. Uitblinkers worden bewonderd.
Met het EK voetbal nog vers in het geheugen weten we dat het dáár uiteindelijk om draait: de finale winnen. En dat geldt voor alle sportprestaties. Wie het snelst is, wint, wie het hoogst kan springen is kampioen. Maar ook de meest bevlogen spreker, de meest overtuigende politicus , de beste kunstschilder of degene die heeft de langste adem heeft kan rekenen op aandacht en bewondering van anderen.
Daarom was ik verrast toen ik zo’n superlatief onlangs tegenkwam op een van de bekende “Loesje” posters : “Wie het langst boos is, verliest…” stond er. Dat is dus net andersom. Degene die de prestatie “het langste boos” levert, wordt niet de winnaar maar de verliezer.
Boos zijn. Dat is wat anders dan boos worden. Boos worden is niet alleen menselijk, maar is ook een gezonde emotie die je ertoe kan aanzetten om dingen recht te zetten, of die ervoor zorgt dat misverstanden worden opgehelderd. Soms heeft de één gelijk, soms de ander, soms geen van tweeën. Boos worden kan de lucht doen opklaren. Maar boos zijn is een kwestie van volhouden. Van willen winnen omdat je gelijk hebt en de ander niet. En als het lang duurt, doet het beide partijen pijn.
Mensen kwetsen elkaar. Niemand is daar vrij van en het gebeurt soms ongemerkt. Zowel voor de een als voor de ander is er dan maar één goede uitweg: vergeving. Als die echt is tenminste.
Omdat vergeving – gegrond in een eindeloos grotere Vergeving – pas èchte winnaars oplevert.
Maria Bolijn