(Column: 21 april 2023)
Vandaag, 20 april, is het Secretaressedag. Ik heb geen secretaresse meer en hoef dus niet snel naar de bloemist te fietsen voor een grote bos bloemen. Maar nu ik daar zo over nadenk, blijken er nog veel meer van die bijzondere dagen te zijn. Je hoort ze regelmatig noemen, vaak bij het ochtendnieuws. Goed, de dag van de arbeid, 1 mei, die is bekend. En de tweede zondag in mei is moederdag, ook al moet ik altijd weer glimlachen als onze volwassen kinderen bellen om “te feliciteren met moederdag”. Maar wist u dat er ook een “Dag van de Goede Daad” bestaat (16 april), en dat 19 mei de Internationale Dag van de Huisarts is?
De instelling van dit soort dagen is bedoeld om aandacht voor iets te vragen. Soms heel goed, soms ook een beetje vergezocht. Zo was het blijkbaar een paar weken geleden, op 30 maart, “Wereldpotlooddag”. Dag van het potlood, omdat je ook het belang daarvan niet moet onderschatten. Kinderen leren ermee schrijven en in het stemlokaal heeft het potlood zelfs kans gezien de computer buiten spel te zetten!
Ik had natuurlijk op gepaste wijze stil moeten staan bij deze bijzondere dag, dacht ik schamper. Maar dat het potlood écht bijzonder kan zijn, ontdekte ik pas later, toen ik bij “Kerk in actie” een uitspraak geciteerd zag van moeder Teresa:
“Ik ben een klein potlood in de hand van de schrijvende God, die zijn liefdesbrief naar de wereld stuurt.”
Een instrument van God mogen zijn dus, ten dienste van de wereld, is dat niet het hoogste wat van een mens gevraagd kan worden? Daar zou je élke dag wel even bij stil mogen staan. Wat een dag, Wereldpotlooddag. Daar kan geen Secretaresse- of andere dag tegen op.
Maria Bolijn