(Column: Kronkel 7 januari 2022)
Op het moment dat ik deze kerkkronkel schrijf is het 6 januari, Driekoningen dus. Als ras protestant ben ik niet opgegroeid met de traditie van het feest van Driekoningen.
O ja, op 2e kerstdag ging het verhaal vaak over de wijzen uit het oosten, het verhaal dat ons door de evangelist Mattheus wordt verteld, maar drie koningen en een kerststal, nee dat kenden wij thuis niet. Het verraste ons dan ook toen mijn vader een jaar of tien geleden, zo tegen kersttijd, tegen ons zei dat hij wel graag een kerststalletje wilde hebben.
We hebben hem toen eerst wat verbaasd aangekeken, maar de vraag bleef en dus gingen mijn man en ik op zoek naar Maria en Jozef, naar een os en een ezel, herders, de drie koningen en natuurlijk een kindje Jezus. Het bracht ons eind november of zo bij Intratuin en we verbaasden ons daar over alle kersttaferelen, die er waren uitgestald en ergens in een hoekje van de winkel kwam een doos tevoorschijn met kerststalfiguren. We brachten die toen naar mijn ouders en ik zal nooit het gezicht van mijn vader vergeten toen hij de doos openmaakte; verbaasd, maar ook heel blij en sinds die tijd stond de ‘kerststal’ op een groen servet op de buffetkast in de woonkamer van mijn ouders.
Toen wij, vorig jaar januari, bezig waren het huis van mijn vader op te ruimen, stond die stal daar nog want mijn vader had Maria en Jozef rond eerste Advent, net als de voorgaande jaren, weer op de kast gezet. Ik nam ze mee naar huis en mijn man besloot nu een ‘echte’ stal te maken voor die vertrouwde figuren. Zo kwam het dat ze dit jaar dus een eigen onderkomen hadden, bij ons thuis op de kast.
De ster stond erboven te stralen en er was zelfs een lege kribbe zodat ik, traditiegetrouw, op kerstavond het kindje Jezus in die kribbe kon leggen.
Wat een prachtige traditie is het eigenlijk: zo’n kerststal. Wij maakten onze jongste kleinkinderen op deze manier vertrouwd met het verhaal over de geboorte van Jezus, over de herders in het veld en over de drie koningen, die stap voor stap dichter bij de stal kwamen.
En nu is het feest van Drie Koningen daar, de wijzen zijn aangekomen, maar ik laat de stal nog even staan.
Vanaf deze plaats, achter mijn bureau in Apeldoorn, wens ik u een voorspoedig, gezond en zonnig 2022 toe!
Marianne Visch – de Bruin