(Column: Kronkel 2 oktober 2020)
De afgelopen tijd, nu mensen toch wel wat worden beperkt in hun vrijheid, hoor ik dat veel mensen weer aan het puzzelen zijn geslagen. Ik heb het dan over legpuzzels en ik denk dat dat ook best heel rustgevend kan zijn. Als echte taalfanaat heb ik meer met woordpuzzels. Elke ochtend los ik de kruiswoordpuzzel uit Trouw op want die doet dikwijls ook nog een beroep op mijn actuele kennis, en er ligt altijd een boekje met doorlopers naast mijn stoel voor een ontspanningsmomentje. Overigens verbaas ik me met enige regelmaat over de synoniemen, die voor de verschillende woorden worden gebruikt. Dikwijls slaan ze de plank volledig mis, maar ik noem dat dan maar ‘puzzeloplossingen’.
Een van de woorden die ik dikwijls in een puzzel tegenkom is het woord ‘onna’. Een vreemd woord, dat wordt gebruikt als synoniem van ‘veraf’. En dat is het natuurlijk ook; veraf is niet nabij en dus ‘onna’. Maar het blijft een raar woord.
Hoe ik hierop kom? Wel, een paar weken geleden waren wij nog een weekje met vakantie. Het was prachtig weer en och, de camper stond toch nog voor de deur. Het was overigens een raar vakantieseizoen waarin we het land niet uit zijn geweest. Deze paar dagen waren we in de buurt van Giethoorn en wij hebben er heerlijk rondgefietst. Telkens weer verbaas ik me over de schoonheid van eigen land, maar ik verbaas me ook over de meest wonderlijke plaatsnamen. Zo fietste ik een paar jaar geleden het dorp ‘Amen’ binnen. Dat ligt in Drenthe. We waren in ‘Junne’, een buurtschap bij Ommen en natuurlijk zijn we ook in ‘Holysloot’, in de kop van Noord Holland geweest.
Afgelopen zomer brachten we een bezoekje aan ‘Moddergat’, dat echt helemaal in de kop van Friesland ligt en ‘Onna’ dat is een dorp in de buurt van Giethoorn dus.
Toch wel bijzonder dat een puzzelwoord je brengt op vreemdsoortige plaatsnamen. Maar ja, dat is onze taal….
Marianne Visch – de Bruin